Ben Luke Graham!

Ben Luke 2018 sonbaharında Texas’ta kardeşim Boots’la boş boş gezerken bulunmuşuz. Texas’taki barınakta bize yer olmayınca, New York’un Long Island şehrinden Ruff House Rescue gönüllüleri bizi kamyonla New York’a götürmüş. Tabi ben hassas, yollarda hastalık kapmışım. New York’ta gider gitmez bizi kısırlaştırılınca iyice zayıf düşmüşüm. Hafta sonları görücüye çıktığımda, halsizliğimden kimse beni sahiplenmemiş. Boots domuz gibi olduğu için hemen gitmiş sıcak bir eve. Neyse ki bir kaç ay sonra Duygu annem internetteki resimlerime aşık olup üşenmemiş New Jersey’den beni görmeye Long Island’a gelmiş, hasta olduğumu da görünce, hemen sahiplenmiş beni. 3 hafta sürmüş kendimi iyi hissedip oyun oynamaya başlamam. Maşallah artık turp gibiyim. Koşmayı ve de doğayı çok ama çok severim. Sağ olsun Duygu annem de doğa yürüyüşlerini sever, beni de yanında götürür hep. Tasmamı çözdüğü gibi tazı gibi koşarım hiç durmadan. Bir de çok oburum ben. Yemek olsun gözüm döner. Yerleri hep avcı gibi koklarım. Annem fark etmezse bulduğum her şeyi hemen yerim. Son iki aydır baştan Zeytin dedikleri sonradan Olly diye çağırdıkları bir kedi getirdiler eve. Olly’e sinir oluyorum. Mamaları hem çok güzel kokuyor hem de ne zaman isterse annem ona mama veriyor. Neymiş efendim çok zayıfmış. Ben de sulun gibiyim halbuki. Bir de benim gibi tuvaletini tutması gerekmiyor, banyoda ne zaman isterse o zaman yapıyor. Neyse daha fazla dedikodu yapmayayım. Olly’den önce sıkılıyordum da biraz, en azından kovalayacak canlı bir oyuncak var artık 🙂 Siz bu satırları okuyanlar, lütfen satın almayın sahiplenin. Sahiplenmek can kurtarış!